باور غلطی رایج است مبنا بر اینکه هرچه موتور خنک تر کار کند بهتر است.
شاید شما هم دیده و شنیده باشید که برای خنک سازی هر چه بیشتر موتور از فن های بزرگتر و با دور بیشتر و حتی اضافه کردن تعداد بیشتر فن و برداشتن ترموستات و یکسره کردن فن خنک کننده استفاده می شود.
حقیقت این است که موتورهای احتراقی در دمای نسبتآ بالایی به حداکتر راندمان خود می رسند. تغییرات غیر اصولی که باعث نرسیدن موتور به آن درجه حرارت شود، انرژی و راندمان موتور را هدر می دهد.
یکی از دلایل این امر این است که روغن موتور در دماهای بالاتر به گرانروی پایین تری می رسد و این اجازه می دهد قطعات متحرک درون موتور با کمترین اتلاف انرژی بر روی هم حرکت کنند. یک روغن با درجه 10W40 در ۴۰ درجه سانتی گراد گرانروی حدود ۹۵ تا ۱۰۵ دارد و در ۱۰۰ درجه گرانروی کمتر از ۱۵ دارد. و این یعنی با بالا رفتن حرارت تا ۶۰ درجه، روغن موتور به گرانروی ۷ برابر کمتر می رسد. و این یعنی روغن با ۶۰ درجه حرارت بیشتر تا ۷ برابر نازک تر می شود و اجازه می دهد قطعات سریعتر و با اتلاف کمتر حرکت کنند. همچنین خواص بیشتر مواد درون روغن موتور بعد از ۵۵ درجه سانتی گراد بالفعل می شود.
در درجه حرارت های پایین تر پمپ روغن با مصرف انرژی بسیار بیشتری همان مقدار روغن را در درجه حرارت بالاتر به داخل موتور پمپ می کند.
یکی از دلایل کم مصرف بودن موتور پژو 206 نسبت به رقبای زمان خود ، کنترل و ثابت نگاه داشتن دمای موتور در دمای نسبتآ بالای 98 درجه سانتی گراد است.
بنابراین به هیچ وجه از این روشها ی غیر اصولی برای خودروی خود استفاده نکنید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر