و از مصادیق جهان سومی بودن و مریض بودن سیستم قانون گزاری و سیستمهای اقتصادی و اجتماعی ما اینکه برای قشر اقلیت و کوچک ثروتمند جامعه انواع و اقسام اتومبیل های لوکس و فوق لوکس و فوق ایمن از بهترین برندهای دنیا فراهم است ولی اکثریت مردم محکوم به انتخاب و استفاده از اتومبیل های ساخت چند شرکت داخلی که نه برای محصولات خود و نه برای مشتری احترامی قائلند، هستند. محصولاتی که آلودگی های بصری و محیط زیستی را با مصرف زیاد سوخت و هزینه های گزاف دیگر همراه دارند.
این کمپانی ها که از عجیب ترین انحصار و رانت در طول بیش از سه دهه گذشته برخوردار بوده اند، از بی خاصیت ترین و بی لیاقت ترین شرکتها نیز محسوب می شوند. در حقیقت این محیط امن و بازار انحصاری از آنها موجوداتی بی تحرک و بی دست و پا ساخته که حتی در چنین شرایط استثنایی گاهأ ضرر بالا می آورند. و با ساخت محصولات خطرناک مشتریهایشان را به کام مرگ می فرستند و ککشان هم نمی گزد! و در چنان حاشیه امنی بسر می برند که زحمت پاسخ گویی به فاجعه هایی که محصولاتشان به بار می آورند هم نیستند.
ده ها نفر انسان بی گناه در شعله های خودروهای نویی سوختند که علت آن سودجویی صرف و حریصانه شرکت سازنده بود و تنها عکس العمل مدیر عامل شرکت این اظهارات وقیحانه بود: "هزاران نفر در حوادث رانندگی همه ساله می میرند این چند نفر هم روش" آیا اگر همین اتفاق برای خانواده آقای رییس می افتاد همین حس و نظر را داشتند؟ و آیا مگر نه اینکه از همین چند هزار نفر که سالیانه زندگیشان را از کف می دهند تعداد زیادی در وسایل نقلیه همین شرکت نشسته بودند؟
ما شاهد بودیم که مدیر بزرگترین خودرو ساز جهان و یکی از محترم ترین شرکتهای دنیا که محصولاتش رضایت میلیونها نفر را در شصت سال گذشته جلب کرده است؛ بعلت نقص فنی کوچکی در برخی از خودروهای ساخت خود، تا کمر جلوی دوربین های تمام رسانه های دنیا خم می شود و از تمام کسانی که در این رابطه اذیت شده و یا آسیب دیده اند پوزش خواسته و قول می دهد که چنین اتفاقی در آینده پیش نیاید.
سووال اساسی این است که چرا یک چنین صنعتی با چنین هزینه گزافی بر دوش ملت باید چنین حمایت شود در حالی که بسیاری از صنایع که دارای مزیت های اقتصادی چشمگیری برای ما هستند به حالت فلاکت و ورشکستگی افتاده باشند؟
خسارت مالی از دست رفتن نا بهنگام جان حدود بیست و پنج هزار نفر انسان و تعداد چند برابر این رقم مجروح بر اثر تصادفات رانندگی در ایران چقدر است؟
چه کسی تعیین کرده که جبران این هزینه ها بر دوش مردم باشد؟ چه کسی پاسخگوست؟
آیا سودی که ما در طی این سه دهه گذشته از خودروسازی برده ایم بر هزینه ها و تبعاتش می چربد؟ آیا حتی به تعداد جان هایی که در این سی و چند سال از کف رفته شغل ایجاد شده است؟ ...
بنا بر گزارش تابناک وزارت بهداشت در سال گذشته به صورت رسمی اعلام کرد: "در ایران از هر 100 هزار نفر در طول سال، 275 نفر دچار سوانح رانندگی می شوند. به طوری که 237 نفر از آنها بستری و 38 نفر می میرند. بنابراین گزارش، در حالی که میزان بروز مرگ ناشی از حوادث مربوط به حمل و نقل در جهان 8/20 درصد از کل مرگ و میرها را به خود اختصاص می دهد، در ایران این میزان 38 درصد است."
همچنین بنا بر گزارش مهر "تصادفات رانندگی روزانه حدود 25 میلیارد تومان و سالانه بالغ برهشت هزار و 900 میلیارد تومان خسارت به كشور وارد می‌كند و خسارت اقتصادی ناشی از حوادث رانندگی سالانه چهار درصد تولید ناخالص ملی را شامل می‌شود. براساس آمار افراد فوتي و آسيب ديده ناشي از حوادث ترافيكي ارجاعي به سازمان پزشكي قانوني كل كشور در 10سال مابين 76 تا 85 به جمعيت كشور 8 ميـليون و 575 هزار و 476 نفر و به تعداد وسايل نقليه موتوري كشور 974 هزار و 869مورد افزوده شده است. تعداد مرگ ناشي از حوادث ترافيكي در مدت اين 10 سال تعداد 209 هزار و923مورد بوده است. و در سالهای اخیر متوسط سالانه بالاتر نیز رفته است".
بنا بر این گزارش، تعداد افراد آسيب ديده ناشي از اين حوادث يك ميليون و 650 هزار و 341 آسيب بوده كه از 110 نفر به ازاي هر 100 هزار نفر در سال 75 به401 نفر به ازاي هر 100 هزار نفر در سال 84 افزايش يافته، سپس به 393 نفر به ازاي هر 100 هزار نفر در سال 85 كاهش يافته است.
به گزارش مهر، در حال حاضر حدود 14 میلیون وسیله نقلیه موتوری اعم از خودرو و موتورسیکلت در کشور تردد می کند و 3 هزار نقطه حادثه‌خیز نیز در ایران وجود دارد.
روزنامه همشهری هم گزارش داده است که: "هرساله در سراسر دنیا بیش از 50 میلیون نفر در اثر حوادث ترافیک مجروح و 2/1 میلیون نفر کشته می شوند اما با وجود اینکه ایران کمتر از یک صدم جمعیت جهان را به خود اختصاص داده، بیش از یک چهلم از حوادث ترافیکی را به خود اختصاص داده است. در ایران در گروههای سنی یک ماهه تا 50 ساله مهمترین علت مرگ، حوادث غیر عمدی است و در راس همه حوادث، سوانح ترافیکی قرار دارد."
ودر ادامه: "بررسی ها نشان می دهد در بین کشورهای مختلف جهان، هندوستان با 106 هزار کشته در سال بیشترین آمار قربانیان حوادث جاده ای را در جهان دارد، پس از آن، چین با 81 هزار کشته در سال در رتبه دوم قرار دارد. اما ایران با ثبت آمار 27 تا 30هزار کشته در سال در مقایسه با جمعیت 70 میلیون نفری خود، به لحاظ سرانه قربانیان حوادث رانندگی، رتبه اول را در دنیا به خود اختصاص داده است
